ตู้สูบบุหรี่สาธารณะ

โดยส่วนตัวผู้เขียนไม่ค่อยไปวัดเพื่อทำบุญ หรือฝึกปฏิบัติธรรม แต่ก็พยายามทำใจให้ใกล้ธรรมะมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และมัวเมากิเลสให้น้อยที่สุด ตามมุมมองของผู้เขียน ความท้าทายที่สุดของผู้ปฏิบัติธรรมผู้ยังใช้ชีวิตเวียนว่ายอยู่ในโลกฆราวาส น่าจะเป็นการผจญกับกิเลสทั้งหลายอย่างมีสติรู้เท่าทัน ถ้าการฝึกปฏิบัติธรรมเป็นแฟชั่นสุดฮิต สังคมคงเปลี่ยนโฉม

กรณีหนึ่งที่ผู้เขียนคันปากมาก คือข้อกำหนดเกี่ยวกับการสูบบุหรี่ในปัจจุบัน ซึ่งผู้เขียนเห็นว่ายังไม่อาจช่วยเหลือคนไม่สูบบุหรี่ได้อย่างมีประสิทธิภาพนัก หากแฟชั่นการปฏิบัติธรรมเปลี่ยนโฉมสังคมได้ คนสูบบุหรี่ที่เลิกไม่ได้ก็ย่อมคิดมากขึ้น เวลาจะสูบในที่ที่คนอื่นได้สูบด้วยโดยไม่ต้องการ ว่าควันบุหรี่นั้นฆ่าคนได้ การสูบบุหรี่ให้คนอื่นสูดดมก็นับเป็นการฆ่าสัตว์อย่างหนึ่ง

ปัญหาเรื่องบุหรี่ต่อผู้เขียนคือควันบุหรี่ ผู้เขียนมีความคิดว่าควรจัดทำตู้สูบบุหรี่สาธารณะไว้ให้ผู้สูบบุหรี่ทุกคน ทุกวัย ทุกระยะบนถนน และตามสถานที่ต่างๆ ตู้นี้ควรเป็นตู้ใส มีสองช่วง ช่วงในมีพื้นที่มากกว่าช่วงนอก สำหรับให้เข้าไปสูบบุหรี่ และต้องไม่มีช่องลมให้ควันลอยออกมาได้เลยแม้แต่น้อย หากใครทนสูบไม่ได้หมดมวนก็น่าจะดับบุหรี่ตรงที่เขี่ยเถ้าซึ่งจัดไว้ให้ แล้วเก็บเอาไว้สูบต่อ ประตูตู้ด้านนอกจะเปิดออกได้ ก็ต่อเมื่อประตูตู้ช่วงในปิดสนิทแล้ว ถ้ามีตู้แบบนี้ไว้ คนที่ต้องสูบบุหรี่ก็มีโอกาสสูบอย่างสบายใจ และลดโอกาสฆ่าสัตว์ไปด้วยในตัว