คนใจต่ำ ขับรถเฉี่ยวหมาแล้วไม่หยุดดู

ผู้เขียนประสบเหตุการณ์นี้เมื่อวานตอนหัวค่ำ แถวปากซอยเข้าบ้าน หมาตัวหนึ่งที่ไม่มีปลอกคอพยายามข้ามถนน และเงอะงะเกินไปจนโดนรถคันหนึ่งเฉี่ยวโดนขาหน้าข้างซ้าย มันร้องเสียงดังลั่นจนผู้เขียนซึ่งอยู่อีกฟากถนนหนึ่งได้ยิน และเดินมาพบกับมันตรงเกาะกลางถนน หลังจากที่มันข้ามถนนมาจนได้ และดูเหมือนข้อเท้าซ้ายจะบาดเจ็บ ขานั้นยกงอ และมีเสียงคราง แล้วมันก็รีบวิ่งเขยกไปตามทางที่มันจะไป ผู้เขียนถามคนที่ยืนอยู่ตรงเกาะกลางให้แน่ใจว่ามันถูกรถเฉี่ยว และรู้สึกโมโหคนใจต่ำที่ขับรถคันนั้น หากมันไม่รู้ก็คงโมโหมันไม่ได้ แต่เสียงร้องของหมาดังลั่นถนน ซึ่งถ้ามันรู้แล้วไม่สนใจลงมาดูหมาตัวนั้นเลย ไม่ว่าจะมีข้ออ้างยังไง ก็นับว่ามันใจต่ำสุดๆ อย่างน้อยมันควรให้การรักษาหมา เพราะหมาเรียกร้องอะไรจากมันไม่ได้อยู่แล้ว ผู้เขียนเชื่อว่ามีหมาหลายตัวบนท้องถนนที่เผชิญเคราะห์แบบนี้ และเหตุการณ์นี้ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่แสดงว่ารถราส่วนใหญ่ขับกันอย่างเห็นแก่ตัว และไร้สำนึกเรื่องความเมตตากรุณา ยิ่งกับสัตว์ที่พูดภาษาคนไม่ได้แล้ว คนใจต่ำที่รู้การกระทำของตัวเองยิ่งไม่ให้ความสนใจ และคงนึกว่าหมาก็แค่หมาตัวหนึ่ง เดินเกะกะถนน ไม่รู้จักหลบรถ เหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้เขียนวีนแตกเรื่องนี้ เพราะผู้เขียนมีหมาตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ริมถนนเป็นมิตร หมาตัวนี้มีผู้คนบริเวณถนนดูแลอย่างใส่ใจ และมันวิ่งข้ามถนนเก่ง

เหตุที่เห็นคือส่วนหนึ่งที่ทำให้กรุงเทพฯ ไม่ใช่เมืองปลอดภัย และเป็นเมืองที่มีความเห็นแก่ตัวปรากฏทนโท่อยู่บนท้องถนนแทบทุกสาย ทุกเมื่อ ทุกวัน ชีวิตบนท้องถนนกรุงเทพฯ ช่างถูกให้ค่าต่ำนัก